امید کریمی: دهه ۶۰ یکی از فراموش نشدنی ترین بخش های تاریخ معاصر ایران است. نه فقط برای آنهایی که دستی در انقلاب، جنگ و سپس بازسازی داشتند،‌ حتی برای متولدان نیمه نخست آن و نیمه دوم دهه ۵۰؛ نسلی که مدارس چند شیفته را به چشم دید، در کلاس های ۴۰-۵۰ نفره درس خواند، کتاب و دفتر برای درس خواندن نداشت، بعضا از کتاب های کهنه استفاده می کرد و البته امیدوار به آینده بود. امیدوار به آینده ای که در دهه ۸۰ ثمره داد؛ مدارس خلوت شد، معلمان وقت بیشتری برای دانش آموزانشان داشتند، تابوی دانشگاه شکست و خلاصه خیلی از صف ها فراموش شد. صف هایی که در اصلا یکی از خاطرات دهه ۶۰ است. 

اکنون اما یکی از همان خاطره سازان دهه ۶۰ و ۷۰ با همان چهره جدی به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش باید از مجلس رای اعتماد بگیرد؛ محمدعلی نجفی. وزیر آموزش و پرورش دولت های پنجم و ششم جمهوری اسلامی. 

سابقه نجفی نشان می دهد کارکشته یک وزارتخانه آموزشی است؛ او طی سالهای ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۴ در دولت های محمد جواد باهنر، آیت الله مهدوی کنی و میرحسین موسوی وزیر فرهنگ و آموزش عالی و از سال های ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۶ در دولت های آیت الله هاشمی رفسنجانی وزیر آموزش و پرورش بوده است. و این یعنی حدود ۱۳ سال از تاریخ جمهوری اسلامی را او وزیر یک وزارتخانه آموزشی بوده. 

نجفی ۸ سال هم سابقه برنامه ریزی کلان دارد؛ از ۱۳۷۶ تا ۱۳۷۹ در دولت های سید محمد خاتمی رییس سازمان برنامه بودجه بود. ۴ سال هم مشاور رییس جمهور در دولت دوم خاتمی. یک دوره ۶ ساله هم نماینده مردم تهران در شورای شهر.

بقیه ادامه مطلب مراجعه نمایید.